Εάν η νηστεία ήταν αναγκαία στον παράδεισο, πολύ περισσότερο είναι αναγκαία έξω από αυτόν. Εάν το φάρμακο είναι χρήσιμο πριν από την πληγή, πολύ περισσότερο μετά από την πληγή. Εάν το όπλο μας ήταν χρήσιμο πριν ξεσηκωθούν σε πόλεμο οι επιθυμίες μας, πολύ περισσότερο είναι αναγκαία η βοήθεια της νηστείας μετά την τόσο μεγάλη μάχη των επιθυμιών, που προέρχονται από τους δαίμονες. Εάν ο Αδάμ άκουγε την φωνή τον Θεού περί του απαγορευμένου καρπού, δεν θα άκουγε την δεύτερη που έλεγε: "Γη εί καί εις γήν απελεύση". Επειδή όμως παρήκουσε σ΄ αυτήν, γι΄ αυτό επήλθε ο θάνατος, οι φροντίδες, οι πόνοι, οι λύπες και ζωή χειρότερη από κάθε θάνατο. Γι΄ αυτό αγκάθια, γι΄ αυτό πόνοι και οδύνες και βίος επίμοχθος. Είδες, πώς ο Θεός αγανακτεί, όταν περιφρονείται ή νηστεία; Μάθε και πόσο χαίρεται, όταν αυτή τιμάται».
(Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,
Ρ.G.49, 307-308)
